Historia

20/mar/2023
29/sie/2023

Katedra powstała w 1984 roku. Jej organizatorem i pierwszym kierownikiem był prof. dr hab. med. Stanisław Pasyk, ówczesny Dyrektor Wojewódzkiego Ośrodka Kardiologii (obecnie SCCS), który kierował nią do roku 2001. Głównym zakresem działania kliniki w tamtym czasie były ostre zespoły wieńcowe. Dlatego już w roku 1987 w tej właśnie klinice zorganizowano pierwszy w kraju i drugi w Europie system 24-godzinnego dyżuru zawałowego, który później jako zabrzański model leczenia zawału serca metodą angioplastyki wieńcowej stał się modelem ogólnokrajowym.

W kolejnych latach działalności klinika rozwinęła zakres zainteresowań klinicznych o diagnostykę i leczenie wszystkich postaci choroby niedokrwiennej serca oraz wdrożyła i rozszerzyła program chorób mięśnia sercowego, niewydolności serca, zatorowości płucnej, interwencyjnego leczenia zaburzeń przewodnictwa i rytmu serca oraz angioplastyki tętnic obwodowych.

W latach 1997-2000 prowadzony był projekt badawczy „Wstrząs w przebiegu ostrego zawału serca: porównanie skuteczności leczenia inwazyjnego z leczeniem zachowawczym”, na podstawie którego grupa kardiologów i kardiochirurgów wspólnie opracowała optymalny algorytm postępowania w tej grupie chorych.

Od roku 2003 Katedrą kieruje prof. dr hab. med. Zbigniew Kalarus, w latach 2013-2015 Prezes Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, ekspert w zakresie kardiologii inwazyjnej i elektrofizjologii klinicznej, w której wdraża nowe metody diagnostyki i leczenia chorych z zaburzeniami rytmu serca (migotanie i trzepotanie przedsionków, ogniskowe ekstrasystolie, nadkomorowe i komorowe zaburzenia rytmu).

 

W kategorii: